lofar góðu, lofar góðu.....

ok ég mætti á æfingu áðan sem frump girl. mikið asskoti var þetta skemmtileg og áhugaverð æfing. leikstjórinn okkar hann Jón Páll Eyjólfsson er spennandi strákur. rosalega orku sem virkar skapandi á mann og er með frískar og krassandi hugmyndir. við erum að vinna út frá okkur sjálfum og umhverfi okkar. markmiðið er að búa til leikhús en ekki beint leikrit. þetta er spennandi tími og hlakka ég til að sjá útkomuna. það eru skrautlegir karakterar með í hópnum og enn eiga víst eftir að bætast í hópinn mun fleiri. ég vonast eftir gæðum......
I´m the kinda bitch that you wanna get with.... þokkalega er ég að reka mig á það daglega að ef maður er nógu mikill töffari og nógu mikil tík þá missir fólk coolið og gerir hluti sem það annars myndi ekki gera eða sko.. það er eins og karlmenn líkt og svo allt of margar konur vilji að maður komi fram við það eins og maður sé the shit. allt er þó gott í hófi ekki satt. það er búið að kitla egóið mitt svo að maður þarf nú að fara passa að það stígi manni ekki til höfuðs. ég var að ræða við ungann (fáránlega myndarlegann) leikara fyrir stuttu síðan og við fórum inná þetta svið. hann var merkilega rólegur yfir öllu skjallinu sem beint var að honum og sagði að ef hann tæki það inn væri hann að springa úr hroka og monti. mér fannst nokkuð merkilegt að hann væri svo meðvitaður um að taka ekki of mikið mark á fjöldanum. fyrir utan það er hann feiminn og á víst erfitt með að taka hóli. sem er by the way frekar hot. nema að það sé act en ef svo er þá er hann með þetta allt á hreinu. en það er svo skrítið með mann ef maður trúir ekki sjálfur að maður sé the shit þá skiptir engu máli hversu margir segja manni það maður trúir því ekkert frekar. jafnvægi er allt sem skiptir máli, jing og jang, svart og hvítt, undir og yfir, limbóið yfir línuna. best að vera að bylgjast eftir beinu línunni, öfgar stundum og strikið hinn daginn, sveiflast en ekki missa takið.......

ramble ramble ramble
Rebbi